22 dnia każdego miesiąca zapraszamy na Mszę św. o godz. 18.00 za przyczyną św. Rity.
Od października 2019 r. każdego 22 dnia miesiąca błogosławieństwo relikwiami św. Rity, modlitwa o potrzebne łaski i ucałowanie relikwii.
Modlitwa do św. Rity, patronki sprawach trudnych i beznadziejnych
O potężna i sławna święta Rito, oto u Twoich stóp nędzna dusza potrzebująca pomocy zwraca się do Ciebie z nadzieją, że zostanie wysłuchana.
Ponieważ jestem niegodny z tytułu niewierności mojej, nie śmiem spodziewać się, że moje prośby będą zdolne ubłagać Boga. Dlatego wyczuwam potrzebę, aby mieć za sobą potężną orędowniczkę, więc Ciebie wybieram sobie, święta Rito, ponieważ Ty właśnie jesteś niezrównaną świętą od spraw trudnych i beznadziejnych.
O droga święta, weź do serca moją sprawę, wstaw się do Boga, aby uprosić mi łaskę, której tak bardzo potrzebuję i o którą tak gorącą proszę … (wymienić ją).
Nie pozwól mi odejść od Ciebie, nie będąc wysłuchanym. Jeżeli jest we mnie coś, co byłoby przeszkodą w otrzymaniu łaski, o którą proszę, pomóż mi usunąć tę przeszkodę: poprzyj moją prośbę swymi cennymi zasługami i przedstaw ją swemu niebieskiemu Oblubieńcowi, łącząc ją z twoją prośbą. W ten sposób moja prośba zostanie przedstawiona przez Ciebie, wierną oblubienicę spośród najwierniejszych. Ty odczuwałaś boleść Jego męki, jak mógłby On odrzucić Twą prośbę i nie wysłuchać jej?
Cała moja nadzieja jest więc w Tobie i za Twoim pośrednictwem czekam ze spokojnym sercem na spełnienie moich życzeń. O droga święta Rito, spraw, aby moja ufność i moja nadzieja nie zostały zawiedzione, aby moja prośba nie była odrzucona. Uproś mi u Boga to, o co proszę, a postaram się, aby wszyscy poznali dobroć Twego serca i wielką potęgę Twego wstawiennictwa.
O Najsłodsze Serce Jezusa, które zawsze okazywało się tak bardzo czułe na najmniejszą nędzę ludzkości, daj się wzruszyć moimi potrzebami i nie bacząc na moją słabość i niegodność, zechciej wyświadczyć mi łaskę, która tak leży mi na sercu i o którą prosi Cię dla mnie i ze mną Twoja wieczna oblubienica święta Rita.
O tak, za wierność, jaką święta Rita zawsze okazywała łasce Bożej, za wszystkie zalety, którymi uhonorowałeś Jej duszę, za wszystko co wycierpiała w swym życiu jako żona, matka i w ten sposób uczestniczyła w Twej bolesnej męce i wreszcie z tytułu nieograniczonej możliwości wstawiania się, przez co chciałeś wynagrodzić Jej wierność, udziel mi Twej łaski, która jest mi tak bardzo potrzebna.
A Ty, Maryjo Dziewico, nasza najlepsza Matko Niebieska, która przechowujesz skarby Boże i rozdzielasz wszelkie łaski, poprzyj Twoim potężnym wstawiennictwem modły Twej wielkiej czcicielki świętej Rity, aby łaska, o którą proszę Boga, została mi udzielona. Amen.
28 dnia każdego miesiąca zapraszamy na Mszę św. o godz. 18.00 za przyczyną św. Charbela.
Jak co miesiąc błogosławieństwo relikwiami św. Charbela, modlitwa o uzdrowienie i ucałowanie relikwii. Od nowego roku 2020 Msza św. 28 każdego miesiąca będzie Mszą św. składkowa we wszystkich intencjach, które można zapisywać w zakrystii, bądź kancelarii parafialnej.
Święty Charbel, a dokładnie Youssef Makhlouf urodził się 8 maja 1828 roku w Bqaakafra, jednej z Libijskich wiosek położonej ok. 140 km od Bejrutu. Dorastał w katolickiej rodzinie obrządku maronickiego, jako najmłodszy z 5 rodzeństwa. W wieku 3 lat stracił ojca, a Jego matka wstąpiła w ponowny związek małżeński z pobożnym właścicielem ziemskim.
W wieku 23 lat ma miejsce ucieczka z domu i wstąpienie Youssefa do Klasztoru Matki Bożej, gdzie przyjął imię Charbel. Pomimo usilnych próśb matki, aby wrócił do domu, zostaje na własną prośbę przeniesiony do zakonu o ściślejszej regule, a 1 listopada 1853 roku składa pierwsze śluby zakonne. Tego samego roku zostaje wysłany na 5 letnie studia teologiczne, gdzie daje się poznać jako jeden z najzdolniejszych studentów. 23 lipca 1859 brat Charbel otrzymuje święcenia w stopniu prezbiteratu i wraca do klasztoru w Annaya. Tutaj Jego codzienne życie przepełnione jest pracą, ascezą i posłuszeństwem. Nie unika też pracy fizycznej. Dużo pości, wyrzeka się dóbr ziemskich, sypia krótko, jest małomówny, jednakże przy tym bardzo pogodny, uprzejmy i pełen kontemplacji.
Zauważono, że ma On predyspozycje do życia pustelniczego. Powyżej klasztoru znajdowało się miejsce odosobnienia pod wezwaniem św. Piotra i Pawła, gdzie 15 lutego 1875 o. Charbel osiada na stałe. Jego cela była bardzo skromna i miała zaledwie 6 metrów kwadratowych. Za łóżko służył Mu siennik z dębowych liści, choć On wolał sen na gołej ziemi. Książkami jakie przy sobie miał były: Biblia, O Naśladowaniu Chrystusa, Żywot św. Antoniego Pustelnika, Wyznania św. Augustyna i wiele innych tekstów Ojców Kościoła. Jego dieta ograniczała się do jednego posiłku dziennie, pomimo to podejmował wiele praktyk pokutnych, będąc przy tym pełen uprzejmości i pogody ducha.
Święty Charbel odszedł do Pana w Wigilię Bożego Narodzenia 1898 r. Była sroga zima, a na drogach zalegała 1.5 metrowa warstwa śniegu. Okoliczni mieszkańcy otrzymali wewnętrzne przekonanie, że Pustelnik narodził się dla nieba, stąd przy pomocy łopat utorowali sobie drogę do pustelni i już 25 grudnia Jego doczesne szczątki spoczęły we wspólnym, przyklasztornym grobie. Już od pierwszej nocy nad miejscem pochówku ukazywało się tajemnicze, silniejsze niż słońce światło, które było widoczne w całej dolinie. Trwało to przez 45 nocy i swą niezwykłością skłoniło wielu chrześcijan i muzułmanów do odbycia wędrówki w miejsce tego cudownego zjawiska. Pielgrzymi uchylali nawet taflę grobu, aby zabrać ze sobą choć najmniejszy skrawek ubrania czy włosów Pustelnika, stąd ze względów bezpieczeństwa przeniesiono ciało do klasztoru.
Grób św. Charbela został otworzony przy obecności specjalnej komisji złożonej z lekarzy i świadków. Pomimo spoczywania doczesnych zwłok Pustelnika w wodzi i mule, nie poddały się one rozkładowi. Ciało Świętego wydzielało przepiękną woń, a przy tym płyn nieznanego pochodzenia. Po obmyciu i włożeniu nowych szat zwłoki zostały złożone w nowej trumnie, lecz co dwa tygodnie zakonnicy byli zmuszeni do zmienia habitu, gdyż wydzielina nie przestawała płynąć. W tym właśnie czasie rozpoczęły się cudowne znaki za wstawiennictwem św. Charbela.
24 lipca 1927 roku doczesne szczątki o. Charbela zostały złożone w metalowej trumnie, którą złożono w marmurowym grobowcu klasztornego kościoła. Z racji na wydobywający się z krypty płyn w 1950 dokonano kolejnej ekshumacji zwłok. Ciało pustelnika wyglądało jakby przed chwilą umarł, nie wykazując żadnych oznak rozkładu. Wypływający płyn całkowicie skorodował metalowa trumnę i przebił grobowiec uczyniony z marmuru. Przez kilka dni ciało o. Charbela było wystawione na widok publiczny, po czym złożono je w grobowcu i zacementowano. Tego roku miała miejsce rekordowa liczba cudów, co przyczyniło się do obrania klasztoru w Annaya jako cel licznych pielgrzymek świata chrześcijańskiego, jak i muzułmańskiego. Przez kolejne 17 lat ciało o. Charbela było ekshumowane i badane przez naukowców 34 razy. Ich werdykt zawsze był ten sam: taki stan rzeczy jest możliwy tylko dzięki interwencji samego Boga.
W 1965 roku o. Charbel został beatyfikowany, a 9 października 1977 r. ogłoszony świętym. Od tego czasu miliony wiernych podróżują do grobu św. Charbela, gdzie znajdują ratunek we wszelakich chorobach duszy i ciała, a wiele osób doznaje łaski nawrócenia.